کد مطلب:44112 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

اگر كسي نخواهد ازدواج كند، دينش كامل نخواهد بود و اين مسئله موجب خواهد شد كه در روز قيامت با مشكل برخورد كند؟

ازدواج به خودي خودمستحب مؤكّد و مورد سفارش بسيار و از سنت هاي بسيار نيكوي پيامبر(ص) و اسلام است. اما در بعضي از موارد واجب مي شود، مثلاً براي جلوگيري از به حرام افتادن.

ازدواج از نمادها و مظاهر بارز مدنيت و زندگي اجتماعي مي باشد. غريزة همسر خواهي همزمان با افزايش سنّ تقويت شده و گاهي به واكنشي غير قابل كنترل تبديل مي شود و تا پيوندي مناسب ايجاد نشود، تعامل معتدلي نيز شكل نخواهد گرفت و جامعه به هرج و مرج خواهد گراييد.

در ابتداي آفرينش، آدم كه خلق شد، حوّا به دنبالش آمد تا باعت تسكين و آرامش باشد: و از نشانه هاي خدا اين است كه همسراني از جنس خودتان براي شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد. در اين نشانه هايي است براي گروهي كه تفكّر مي كنند.[1]

اين بيان كوتاه راي علت و حكمت ازدواج بود، اما اگر كسي به دليل معقول نخواهد ازدواج كند، و البته از نظر زندگي مجرّدي دچار مشكل شرعي نشود، لطمه اي به دينش نخواهد خورد و نبايد نگران باشد. البته در حديث شريف نبوي آمده است كه پيامبر(ص) فرمود: هر كس كه ازدواج كند، نصف دينش را به دست آورده است.[2]

نكته اي كه در حديث (حفظ نصف دين) وجود دارد، به اين معنا است كه يكي از مظاهر وجودي انسان شهوت و ميل جنسي نسبت به جنس مخالف است و اين ميل در هر انساني وجود دارد؛ حال يا بايد از راه شرعي و قانوني تأمين شود، و يا آن كه وراي شرع و قانون و به صورت نامشروع تحصيل گردد. حديث نبوي اين توجه را مي نمايد كه ازدواج آن نيمة ديني را كه در حالت تعليق قرار دارد،به حالت قطعي تثبيت مي كند تا نكند مردم از راه غير شرعي به دنبال حرام روند، و البته شخصي كه براي ازدواج كردن مشكلاتي دارد و نيز در مقابل شهوات و غرايز جنسي مقاومت مي كند، از ابتدا توجيه چنين تقسيمي براي او غير موّجه است.

ازدواج منافع و فوايد فراواني دارد كه همه در اقناع غريزه و شهوات جنسي خلاصه نمي شود، بلكه رسيدن به آرامش فردي و اجتماعي و رشد و بلوغ فكري و اجتماعي و تعادل فكري و رواني و تداوم نسل بشر و ... در اين مسير ميسّر است.

استاد مطهري مي گويد: يك سري فضايل اخلاقي و خصوصيات روحي مطلوب و پسنديده اخلاقي هست كه انسان جز در مكتب تشكيل خانواده نمي تواند آن ها را كسب كند. تشكيل خانواده يعني علاقه مند شدن به سرنوشت ديگران... اخلاقيون و رياضت كِش ها كه اين دوران را نگذرانده اند، تا آخر عمر يك نوع خاص و يك نوع بچگي در آن ها وجود داشته و يكي از علل اين كه در اسلام ازدواج يك امر مقدس و يك عبات تلقي شده، همين است... ازدواج اوّلين مرحلةخروج از خودِ طبيعي فردي و توسعه پيدا كردن شخصيت انسان است.

ازدواج در تكميل بُعد شخصيتي افراد نقش اساسي و متمّم دارد. به تعبير قرآن زن و مرد بعد از ازدواج، لباس يكديگر مي شوند.[3]

لباس يعني آبرو و شخصيت، زيرا شخصيت ظاهري افراد به لباسي است كه بر تن مي كنند و در جامعه ظاهر مي شوند.

استفاده از لباس اعتبار و آبرو و شخصيت دادن به فرد است، نيز حفظ عيوبي است كه ممكن است در اندام شخص بوده و باعث تمسخر و يا بي حرمتي مي شود. زن و مرد بعد از ازدواج يك شخصيت واحد تشكيل مي دهند، يعني نهاد مقدس خانواده كه به ايجاد يك نقش تربيتي ماندگار تبديل مي شود.

يك پختگي هست كه جز در پرتو ازدواج و تشكيل خانواده پيدا نمي شود. در مدرسه پيدا نمي شود. در جهاد نقس پيدا نمي شود، در نماز شب پيدا نمي شود با ارادت به نيكان هم پيدا نمي شود، اين را فقط در همين جا [ازدواج و تشكيل خانواده] بايد به دست آورد.[4]